Seb Smart

Als je de subtiele nuances van de Britse cultuur kent, dan is de film Snatch je wellicht niet onbekend. En als je Snatch kent, dan ken je Mickey O'Neill waarschijnlijk ook wel. Seb Smart is de Europese, of beter nog, wereldwijde surfversie van Mickey O'Neill – “De gladde, getatoeëerde bare-knuckle bokskampioen.” 

Afkomstig uit Sennen Cove, zo ongeveer het meest zuidwestelijke puntje van het Verenigd Koninkrijk, een paar kilometer van Lands End. De hoek van Cornwall waar piraten, smokkelaars, vissers en de betere golven elkaar ontmoeten. Seb is een puur product van zijn omgeving, de antihero die het surfen nodig heeft. Seb Smart, bekend om zijn strakke stijl en onuitputtelijke kracht, is een echte original uit het Verenigd Koninkrijk en een boegbeeld van de Europese cultuur, zowel in als naast het water. Met zijn passie voor boksen, zijn kunstzinnige blik en talent voor het vertellen van verhalen, waar vele generaties Cornishmen trots op zouden zijn, hebben we Seb gebeld om erachter te komen wat hem drijft.

Stel je even voor, voor wie je nog niet kent. 

Hoi, ik ben Seb Smart en ben afkomstig uit het zuidwesten van Cornwall. Ik hou van surfen, skaten, schilderen, tekenen en een beetje boksen, al ben ik daar nu even mee gestopt vanwege de onnodige aanslag op mijn hersencellen... Dat ben ik kort samengevat. 

Kun je ons eens wat meer vertellen over de scene in Sennen, je geboortestad. 

Het is een klein vissersdorpje, en we hebben een RNLI-reddingsboot (Britse vrijwillige kustwacht) waar veel van de locals een handje helpen. De meeste andere locals zijn vissers. Het is eigenlijk een typisch klein toeristisch plaatsje aan zee. De winters zijn lang, maar de golven zijn geweldig. In de zomer is het gezellig druk door het toerisme, wat best wel leuk is en zorgt voor een leuke vibe. Ik blijf in de zomer meestal in de buurt, terwijl ik in de winter actief probeer te blijven door te reizen. Het is echt mijn favoriete plekje om te zijn. 

Hoe ziet een gemiddelde dag eruit in Sennen Cove?

Wakker worden, naar de golven kijken, zien wat er gaande is. Als de zon schijnt, kun je lekker chillen op het strand of gaan zwemmen in zee. Gaan vissen. Gaan surfen. De meesten van ons werken overdag, er zijn een paar cafés en restaurants en, heel belangrijk, pubs. 's Avonds gaan we meestal naar de pub, soms organiseren ze een quiz of komt er een band spelen. Als de golven goed zijn, kun je vroeg opstaan, de hele dag surfen en daarna naar de pub voor een paar pintjes en live muziek. Het ritme hier is lekker rustig, zo heb ik het graag. 

Wat vind je ervan dat Sennen een plekje krijgt in de Britse surfscene? 

Sennen is altijd een beetje afgezonderd gebleven van de rest van de scene, ook al zijn de golven hier geweldig en hebben we best wat getalenteerde surfers. Het is hier behoorlijk underground. Doordat we zo ver weg van alles liggen. Er zijn hier een paar gasten die supergoed kunnen surfen, zo was er eentje die technicus was en het Britse kampioenschap heeft gewonnen – hij is één van mijn favoriete surfers. Ik ben uit de wedstrijdscene gestapt, omdat ik het gevoel had dat het nogal een gesloten wereldje was en ook de golven waren vaak onvoorspelbaar. Begrijp me niet verkeerd, als we de golven van Hawaï zouden hebben en de Pipeline om op te surfen, zou ik constant aan wedstrijden meedoen. In het Verenigd Koninkrijk zijn we nog lang niet zo ver als die wedstrijden in Sennen. Ik heb mijn kans gehad en als jonge gast de Britse titel gepakt. Tegenwoordig zit ik gewoon te wachten op een uitnodiging voor de Padang Cup, maar ik weet niet of die er ooit zal komen... 

Ik ben niet echt geïnteresseerd in de bredere scene, ik focus me vooral op wat er om me heen gebeurt. Ik wacht gewoon tot er een nieuwe Occy of Tom Curren op het internationale toneel verschijnt... Wat het Verenigd Koninkrijk betreft, ziet het er goed uit, er zijn veel jonge surfers die supergemotiveerd zijn en er zitten een paar talenten tussen. 

Heb je nog reisjes op het programma staan?

Tijdens de zomer blijf ik hier om te surfen en te genieten van de golven. Onlangs heb ik een kleine skateblessure opgelopen, dus ik heb veel getraind om weer in vorm te raken. Ik heb nog een paar kleine projecten hier en daar, en vanaf september wil ik gaan reizen – ik denk naar Indonesië, om daar wat goeie golven te pakken. Het is nog nooit gelukt om Desert Point te surfen, dus dat zou ik ook heel graag willen doen. Chopes staat ook nog op mijn lijstje. En alle verborgen plekjes in Europa, want die zijn altijd de moeite waard. 

Vertel eens over de verschillende boards waarop je recentelijk surft? 

Ik surf met B.O.S surfplanken, gemaakt door Hugh Brockman, een lokale shaper die ik ken. Het is eigenlijk een klassiek shortboard uit de jaren 90, dat normaal heel dun en puntig is, maar we hebben het iets meer volume gegeven en het wat ronder gemaakt. Het ziet eruit als een board uit de jaren 90, maar dan wat dikker, voor een betere focus op het trekken van lijnen. Ik ben echt klaar met korte, stompe boards – ik vind het veel leuker om lekker door te gaan en grote lijnen en bochten te trekken. De laatste tijd heb ik met een 6'3 en een 6'6 gesurft en die zijn echt top – met mooie, soepele vormen. 

Je bent best actief bezig met het maken van edits, waar heb je zoal aan gewerkt? 

De afgelopen drie of vier jaar heb ik eigenlijk helemaal geen airs gedaan en heb ik me gefocust op andere dingen. Maar sinds kort ben ik weer begonnen met airs, en dat wil ik tonen in mijn edits. Daarnaast wil ik wat ruigere, pittigere montages maken met vette airs. Er is ook een plek met grote golven bij Sennen die nog niet zo bekend is. Laatst ben ik daar gaan peddelen en surfen. Langzaamaan begin ik het er een beetje te kennen en dus wil ik er een filmpje van maken en daarmee de plek op de kaart zetten. Niemand gaat er eigenlijk naartoe omdat het onmogelijk lijkt, maar als je er eenmaal bent, is het best te doen. Ik wacht gewoon op de juiste golven. 

Wie zijn je rolmodellen bij het surfen en daarbuiten?

Dit is zo'n vraag waar ik na ons gesprek nog veel meer antwoorden op zal kunnen bedenken. Wat surfen betreft ben ik altijd al fan geweest van Occy. Hij is zo krachtig en zo goed op de rail – een heel apart type surfer. Ik heb het gevoel dat de huidige manier van surfen, met zoveel mensen die airs doen, ervoor zorgt dat Occy inspirerender en relevanter is dan ooit. Ik zat onlangs ook te kijken naar beelden van Rob Machado en die zijn surfen is gewoon fenomenaal. 

Buiten dat ben ik altijd een enorme fan geweest van Mike Tyson en Mohammed Ali. Ze zijn allebei groter dan zichzelf en groter dan het boksen. 

Ik kijk echt enorm op naar mijn broers, zowel in de zee als daarbuiten. Sam is twaalf jaar ouder dan ik en moest vroeger vaak op mij passen, en een deel van dat oppassen bestond uit mij leren surfen. Hij was dol op Occy en had een vergelijkbare stijl, dus kopieerde ik die van hem. Ik was geobsedeerd door hem te zien surfen. Hetzelfde verhaal met mijn broer Lew, maar hij was een bodyboarder, dus geraakte ik ook geobsedeerd door bodyboarden. Toen ik oud genoeg was om er alleen op uit te trekken, nam ik een surfplank en een bodyboard mee naar het strand en ging ik met beide aan de slag. Uiteindelijk hield ik het bij surfen, dat ging gewoon sneller. 

Je familie heeft een rijk verleden in de zeevaart - vertel ons daar eens iets over.

Mijn grootvader zat bij de Royal Navy, waarna hij schipper werd op een sleepboot op de Theems en nog later ging hij bij de koopvaardij. Mijn vader zat ook bij de koopvaardij, van zijn 16e tot zijn pensioen. Mijn familie heeft altijd op zee geleefd. Als ze niet in de marine zaten visten ze. Mijn moeder is een mijnwerkersdochter uit Yorkshire, haar vader is gestorven in de mijn toen ze 12 was. Mijn broers en ik zijn de eerste surfers in de familie. Toen we uit Penzance verhuisden, woonden we vlak aan het strand en zijn we beginnen surfen. 

Hoe vind je illustreren en kunst als creatieve uitlaatklep? 

 Geweldig. Ik ben niet de persoon die dingen kan forceren. Ik vul mijn dagen met andere dingen, maar als ik de motivatie en inspiratie voel om te schilderen, dan doe ik dat. Het komt meestal voordat ik ga slapen, dan schieten de ideeën door mijn hoofd, pak ik een doek en begin ik te schilderen en voor ik het weet heb ik dan iets gecreëerd. Zo eens om de paar maanden ga ik er echt helemaal in op. Het is een fantastische uitlaatklep. Ontspannend. Therapeutisch. 

Er is een band, die Wunderhorse heet, waarvoor ik een klein logo van een Duivelse Entiteit gemaakt heb. Ik heb met hen afgesproken om tijdens één van hun optredens live een schilderij te maken op een groot doek - daar kijk ik enorm naar uit en ik denk dat ik nog wel wat andere werken kan maken die daarbij aansluiten. Een reeks van schilderijen. Dat is het volgende waar ik me op ga focussen. 

En vertel ons eens over het boksen. 

Mijn broer heeft dat altijd gedaan en voor zijn professionele carrière ging ik samen met hem trainen, toen was ik een jaar of elf. Dat was fantastisch, het maakte dat we samen optrokken en dat ik ging trainen. Iedereen was ouder dan ik en ik vond het heerlijk om met de oudere jongens op te trekken en een paar keer per week samen met hen te trainen. Ik deed het gewoon omdat hij het deed, en ik vond het leuk. Na verloop van tijd heb ik een paar wedstrijden gevochten, zonder licentie, in Essex toen ik 17 was of zo. Ik heb die wedstrijden en dat toernooi gewonnen toen, en dat gaf me zo'n goed gevoel dat ik er echt voor wilde gaan. Rond die tijd gingen Sam, mijn oudere broer, en ik naar Australië - ik had niet veel meer gesurft omdat ik zoveel tijd in het boksen had gestoken, maar toen we daar waren kreeg ik weer zin om te surfen en werd boksen iets waar ik naar kon teruggrijpen en niet mijn belangrijkste focus.

Een paar jaar geleden moest ik weer tegen een supergoede bokser vechten en die wedstrijd heb ik verloren. Een week na de wedstrijd kon ik me niets meer herinneren en dat maakte me bang. Ik had zoveel klappen op mijn hoofd gekregen dat ik echt alles kwijt was. Toen heb ik besloten om een stapje terug te zetten en alleen maar te trainen, zonder echt te vechten. Ik vind de trainingen en het boksen op de bokszak geweldig, en ik spar ook wel eens, maar het vechten zelf interesseert me niet meer. 

Wat is je record? 

Vijf wedstrijden waarvan één verloren. Dat is helemaal oké. 

Heb je nog iets aan te vullen? 

Niet echt, wees gewoon jezelf. Hier laat ik het dan bij.