Teresa Fernàndez-Miranda

Teresa Fernández Miranda heeft een hele poos aan de leiding gestaan van de vrouwelijke Spaanse BMX-scene. Ze is de definitie van Spaanse BMX-stijl - de essentie van flow en moeiteloze bijpassende stijl. Een ware bowl ijdster, die het fantastisch doet op transitions met een unieke benadering waar niemand anders aan kan tippen. Teresa maakt al jarenlang deel uit van de Vans-familie en was vroeger een opvallende verschijning bij de Vans Pro Cup-wedstrijden. Teresa komt uit San Sebastián in Baskenland, maar leidt nu een nomadisch bestaan en reist over het hele Iberische schiereiland en daarbuiten in een busje. We belden Teresa op als onderdeel van onze doorlopende rijderprofielserie om het te hebben over BMX, het nomadenbestaan, community en crossoversport… 

Vertel ons eens iets over jezelf.

Mijn naam is Teresa, maar iedereen kent me als Tere of liefkozend als Terete. Ik ben pas 31 geworden. Ik ben geboren in San Sebastián, in Baskenland, maar toen ik klein was, zijn mijn ouders verhuisd naar midden Spanje, dus ik woonde ver van San Sebastián tot mijn 24ste. Later verhuisde ik naar de oostkust van Spanje voor de liefde en nu woon ik overal, onderweg in mijn busje. Ik ontdekte BMX dankzij mijn broer en tot recentelijk reden we vaak samen, ook al woonden we in verschillende steden.

Ik ben een heel actief persoon, vanaf het moment dat ik wakker word ben ik altijd wel iets aan het doen. En helemaal als het met sport te maken heeft. Ik ben een vrolijk mens en ik hou ervan om grapjes te maken en te lachen met mijn vrienden. Ik rijd graag op mijn BMX met vrienden, buiten zijn, en genieten van een mooie zonsondergang.

Waar zit je op het moment?

Momenteel rijd ik mijn busje naar het beste BMX-event in Spanje. Het event heet OMarisquiño en vindt plaats in Vigo, Galicië. Momenteel is dit het enige grote BMX-event in Spanje. Dit jaar viert het zijn 25-jarig jubileum - het is een uniek event, een van de weinige weekends waarop ik mijn vrienden uit heel Spanje kan zien. De vibe op die dagen is absoluut waanzinnig.

Vertel ons wat meer over je BMX-traject tot nu toe

Mijn eerste herinneringen zijn met mijn broer, we gingen altijd samen naar het skatepark. Maar ik bleef altijd aan de zijlijn omdat ik heel verlegen was. Het heeft me een tijd gekost om genoeg zelfvertrouwen te krijgen om te rijden in het bijzijn van mensen die ik niet kende… Ik denk dat ik altijd dezelfde rijstijl heb behouden. Eerst richtte ik me alleen op het leren van tricks. Daarna, toen ik naar verschillende steden begon te reizen en buiten mijn plaatselijke skatepark reed, begon ik te leren hoe je bowls moest rijden. Zelfs nu doe ik volgens mij nog altijd hetzelfde, alleen dan hoger, sneller… en soms doe ik dingen die krankzinnig aanvoelen en ik weet eerlijk gezegd niet eens hoe ik die durf te proberen…

Hoe ziet je gemiddelde dag eruit?

De afgelopen paar maanden heb ik in mijn busje gewoond, dus mijn routine is wat anders dan als ik op een vaste plek zit… ik wordt meestal wakker bij het geluid van de golven, zet een lekkere kop koffie, maak ontbijt en ga dan een strandwandeling maken. Ik vind het heerlijk daar wat tijd door te brengen. Rond de lunch eet ik iets en ga dan vroeg naar het skatepark. Ik probeer daar de hele middag BMX te rijden met mijn vrienden.

Hoe vind je het leven in je busje?

Voor mij is het leven in mijn busje een van de gekste en beste beslissingen die ik ooit gemaakt heb. Ik heb nog nooit eerder zo'n gevoel van vrijheid gevoeld. Elke dag wakker worden met de zee voor me is gewoon fantastisch. Mijn huis in de bergen, aan zee, of bij het beste skatepark in Spanje is gewoon ongelooflijk.

Ik weet niet hoe lang ik nog op deze manier kan leven, maar wat ik wel weet is dat ik er elke dag van zal genieten.

Beschrijf je lokale scene.

Eerlijk gezegd zijn er jammer genoeg steeds minder mensen die vandaag de dag nog rijden en dat maakt me een beetje verdrietig. Ik denk wel dat ik ben begonnen in de best mogelijk tijd. Degenen die er nog zijn, hebben nog diezelfde passie voor BMX alsof het hun eerste dag op een fiets is. Ik heb veel geluk dat een paar oude vrienden van mij ook nog steeds rijden.

We wonen in verschillende delen van Spanje, maar we proberen samen reizen te maken om elkaar in het weekend te zien. We gaan vaak naar Baskenland, waar de skateparken en spots geweldig zijn en ook Malaga in de winter, waar het weer fantastisch is en er veel kwalitatief goede skateparken zijn. Het lukt ons altijd om door een BMX-event te bezoeken ook weer even met elkaar bij te kletsen.

Waar skate je graag in Spanje en daarbuiten?

Ik woon in mijn busje, dus ik beschouw eigenlijk geen enkele stad als thuis, maar ik vind rijden in Vigo, Madrid en Malaga geweldig - in die steden heb ik goede vrienden om samen mee van BMX te genieten. Daarbuiten houd ik ervan naar de VS te reizen, vooral Californië heeft een speciaal plekje in mijn hart. Daar word ik altijd zo vrolijk. Ik hou van skateparken, de dirt jumps en de mensen - dit alles heeft voor mij echt iets speciaals. Een van mijn favoriete reizen van alle tijden was die met Vans en The Bloom, 10 dagen pure BMX, reizen naar de jkust van Californië van het zuiden naar het noorden.

Waar heb je recentelijk aan gewerkt?

Helaas heb ik meerdere blessures gehad de laatste maanden, dus kon ik niet veel doen. Drie weken geleden had ik een botsing tijdens een competitie en eindigde ik met een botkneuzing op mijn scafoïd. Eerst dachten de artsen dat ik een botfractuur had, maar het bleek een kneuzing te zijn. Ik ben al met revalideren begonnen, dus ik reken erop dat ik binnen een paar weken weer op orde ben. Herstel gaat goed en zodra ik van deze laatste blessure genees ga ik me voorbereiden op de competities die ik de aankomende maanden heb.

Rijd je normaal met een specifieke crew?

De meeste van mijn trips zijn met mijn beste vrienden. Wanneer we naar skateparken of dirt jumps gaan, zijn er normaliter wat lokale riders. Ik rijd bijna altijd met mijn eigen crew.

Ook al kan het gek klinken, ik hou er niet van om met muziek in mijn koptelefoon te fietsen. Als er een speaker is dan luister ik graag naar pop-rock - ik hou van elke band in die stijl.

Hoe voelt het om nu een vrouwelijke rider te zijn binnen je community?

Het is een positieve ervaring. Er is nog een lange weg te gaan, maar ik denk dat een meisje zijn in deze community echt iets goeds is. Mensen beginnen het meer en meer te waarderen wanneer een meisje een BMX rijdt en ze opvalt tussen de jongens. Ik denk dat er steeds meer meisjes aan BMX rijden doen, en dat vind ik geweldig. Ik heb een paar vriendinnen die enorm gemotiveerd zijn om te leren en die de laatste jaren heel veel gereden hebben. Het is altijd mijn droom geweest meer meisjes te zien rijden en in staat te zijn om events te organiseren voor alleen meisjes. We blijven eraan werken om dat op een dag waar te maken.

Anahi Valentina heeft de afgelopen maanden heel sterk gereden. Ze boekt veel vooruitgang en ik denk dat dat bijdraagt aan de grote opmars van het dames-BMX.

En hoe zie je de scene in Europa en over de hele wereld?

De BMX-scene in Europe groeit gestaag, het niveau stijgt snel bij zowel de dames als de heren. Dat is geweldig voor onze sport, om te zien dat er meer en meer mensen voor in zijn en ontdekken wat er allemaal komt kijken bij BMX

Wat en wie inspireert je in BMX?

Wat me het meest inspireert is het in staat zijn om overal ter wereld heen te reizen met mijn fiets.
Als een vrouw in deze sport heb ik Angie Marino en Perris Benegas altijd bewonderd.
Dennis Enarson is ook altijd een enorme inspiratie geweest en natuurlijk Sergio Layos.
Ik heb het geluk dat hij een van mijn beste vrienden is; we reizen en fietsen nog steeds samen door heel Spanje en daarbuiten. Hij heeft me altijd gesteund en me goed advies gegeven. Kevin Peraza is ook altijd een groot voorbeeld voor me geweest.

En buiten de BMX? Waar loop je warm voor? Wat zijn jouw interesses?

Reizen is altijd een van mijn grootste dromen geweest. Ik hou ervan om nieuwe sporten uit te proberen en te blijven leren bij de sporten die ik al beoefen, zoals snowboarden, enduro en driften. In de laatste paar seizoenen heb ik nog niet veel sneeuwreisjes gemaakt, alleen maar dagtrips, dat ik heen en terug ging op dezelfde dag. Dit jaar wil ik een meerdaagse reis gaan doen, om meer goede herinneringen te maken en verhalen te verzamelen. Ik vind dat enduro BMX erg helpt. Het geeft me meer uithoudingsvermogen voor wedstrijden en het rijden op mijn BMX voelt makkelijker na het rijden op de mountainbike door het verschil in gewicht en grootte.

Ik ben een heel actief persoon en elk type sport brengt me in een goed humeur en helpt me me vrij te voelen.

Wie bewonder je?

Ik bewonder heel veel mensen, vooral lokale kunstenaars. Hen te zien beroepsmatig te zien groeien en te zien hoe goed ze zich ontwikkelen, vaak met minder middelen dan anderen, dat inspireert me mateloos. Een artiest waar ik door geobsedeerd ben is Noan (@SoyNoan), een zanger uit mijn woonplaats.

Ik bewonder ook vrouwelijke atleten die moedig genoeg zijn om de sporten te beoefenen die ze ook beoefenen, zoals Meri Hidalgo (@Merihidalgo), een snowboarder. Daarnaast ben ik groot fan van Rebeca Aramburu (@rebetxiki) — zij is een drifter. Ik zou zoveel meer mensen kunnen noemen die ik bewonder en op de voet volg…

Hoe beschrijf je de vibes binnen het Vans BMX-team?

Het beste gevoel dat ik ooit heb gehad. Onderdeel zijn van het team is als het hebben van een grote familie over de hele wereld. Het maakt niet uit naar welk land je reist, het voelt altijd alsof je omringd bent door de beste mensen.

Er zijn geen woorden om dat echt te kunnen beschrijven.

Favoriete Vans-schoen om in te rijden?

Ik heb de Slip-Ons altijd geweldig gevonden, maar de laatste tijd heb ik heel veel in de Sk8-Hi gereden. Eerlijk gezegd denk ik dat ik in elk model kan rijden, ik hou van ze allemaal!

Heb je nog iets aan te vullen? Een boodschap voor het internet? Een boodschap voor je vroegere ik?

Er is een ding waarvan ik wou dat ik het geweten had toen ik aan dit avontuur begon, en dat is dat het echt niet uitmaakt wat mensen denken of zeggen. Als iets je motiveert en je gelukkig maakt, doe het dan gewoon. Vergeet wat ze zeggen, vergeet wat ze vinden. Hoe vaak je ook valt, je moet altijd weer opstaan en doorgaan. Niemand begrijpt dat geluksgevoel beter dan jijzelf.

Dankij BMX heb ik de wereld over kunnen reizen en geweldige mensen kunnen ontmoeten die ik nu mijn familie noem.