Dan Lacey

Als je meer weet over BMX zal de naam Dan Lacey je zeker bekend in de oren klinken. Zo niet, Dan is een van de beste riders uit Engeland van de afgelopen decennia. Een rechtdoorzee, oprechte, legendarische straatrijder uit Hastings. De wereld heeft Dan ontdekt via een video van Federal Bikes gefilmd bij de Seventies Warehouse. Het was een openbaring omdat hij direct een legende werd met zijn elegante rijstijl en zijn unieke mix van transitie en street waar hij nou zijn krachten op richt. Zijn carrière duurde in de loop der jaren voort met legendarische rollen als Above Below en Federal FTS en meer recentelijk Endless. The Battle of Hastings - BMX-event van het jaar - staat voor de deur dus grepen we de kans om Dan te bellen om het te hebben over een bescheiden begin, spots in Londen, het belang van het voor jezelf zorgen, de BMX-scene in het VK en goede margarita's…

Voor wie je nog niet kent, kun je even iets over je achtergrond vertellen?

Ik ben Dan Lacey, 37 jaar oud, oorspronkelijk uit Rye in East Sussex, VK, maar ik ben naar Hastings verhuisd, omdat dit een mekka is voor BMX'ers.

Waar zit je op het moment?

Ik ben thuis, en ga beginnen aan een nieuw videoproject. Ik ben begin april geopereerd dus daar ben ik nu van aan het bijkomen, revalidatie en klaar om opnieuw voor 100% te presteren.

Vertel ons wat meer over je BMX-traject tot nu toe

Waar ik opgroeide in Rye hadden we geen skatepark of iets dergelijks. We reden altijd op een parkeerterrein en bouwden jumps van zand, de gemeente kwam dan steevast om de jumps met de grond gelijk te maken en al onze spades weg te gooien. Dat gebeurde zo vaak toen ik opgroeide, dat we de tel kwijtraakten. Toen we wat ouder werden, was er een skatepark in Hastings dus gingen we daar met de trein heen als kinderen en door de jaren heen bouwden we een relatie op met de mensen daar. Ik begon te werken bij Seventies BMX distributie in het kader van werkervaring op school, in het magazijn. Vroeger ging ik na het werk vaak de ramps rijden vlak na het werk, en op een dag zag de baas me en zei: “wil je voor federal rijden” en vanaf toen ging het eigenlijk lopen. Ik ben nu al 20 jaar bij Federal bikes. Bij Vans voor 15 jaar. Het is waanzinnig, de tijd vliegt. Ik weet nog dat ik mijn eerste Vans-pakket kreeg bij X Games 2010 en dat ik zo hyped was. Dat was het begin van mijn Vans-avontuur, het team was destijds krankzinnig en zat vol met echt grote namen die ik al jaren bewonderde.

Destijds was ik een wedstrijdman, ik deed een paar grote wedstrijden maar sinds 2013 ben ik echt geconcentreerd op video parts, en daar ligt mijn hart en mijn passie. Het geeft echt voldoening om samen met de filmers waarmee ik werk een visie te creëren. 
 

Beschrijf je lokale scene.

Hastings is een kleine stad aan zee, maar sinds de jaren negentig een enorme hub voor BMX. De Backyard Jams werden hier gemaakt, het was een enorm event destijds waar mensen van over heel de wereld naartoe kwamen om deze te gekke dirt jump te rijden, een enorme death pit waar mensen overheen sprongen. Daarna stierf dat een beetje af en werd freestyle populairder bij BMX. The Source opende tien jaar later en dat werd toen de belangrijkste hub hier. Het niveau van talent dat sindsdien is opgekomen is echt waanzinnig. De jongere generatie die nu opkomt zijn fantastisch. Eerlijk gezegd is Hastings een fantastische scene, maar ook erg op het park gebaseerd - als straatrijder rijd ik hoofdzakelijk in Londen, een prachtig rijke lappendeken aan spots. Je zou jaren en jaren kunnen besteden aan het zoeken naar spots en niet vinden wat Londen allemaal te bieden heeft. Ik filmde heel veel in Londen voor de video Endless die vorig jaar uitkwam, ik filmde daar vier jaar lang voor - heel veel dagen heen en weer. Gelukkig is het maar een uur en twintig minuten met de trein.

Hoe ziet een gemiddelde dag eruit voor jou?

Ik ben de laatste jaren veel beter voor mezelf gaan zorgen dan ik eerder deed. Het is alsof je even moet gaan zitten met je jongere zelf en zeggen “luister vriend, je moet voor jezelf zorgen.” Nu neem ik daar de tijd voor. De dag begint, ik ga een paar uur naar de sportschool, doe wat fysio, spieren losmaken, naar huis, eet een goed ontbijt. Daarna neem ik de trein naar Londen en zie de crew - we filmen wat, shoot the sh*t, soms rijden we niet eens maar zoeken we alleen naar mooie spots, wat net zoveel voldoening geeft. Sommige spots zijn ongelooflijk mooi, zo is Londen, een nieuwe spot vinden geeft je dezelfde kick als een clip opnemen. Dan eten we wat, en 's avonds gaan we wat drinken. Normaalgesproken kom je dan rond 10 of 11 uur thuis en dan ben je gewoon klaar. Wat slapen, de volgende dag wakker worden en dan begint het weer opnieuw.

Vertel ons alles wat we weten moeten over de zones waar je goed kunt rijden in Londen.

Eerlijk gezegd alles binnen zones 1 en 2 (Centraal) is normaalgesproken niets. Het is een krankzinnige zone maar zo gecontroleerd en is al zo vaak gefilmd. Maar zodra je buiten Centraal Londen komt, vind je echt de meest geweldige spots. In Thamesmead of Lewisham, niet normaal hoeveel spots je daar kan vinden. Je dwaalt terug door de achterafstraatjes en daar vind je goud op elke hoek. Het zijn toch meer de buitenwijken die mijn aandacht hebben.

Favoriete plekken om te rijden buiten het VK?

Ik heb een fantastische tijd gehad in Mallorca vorig jaar. Malaga is altijd een geweldige plek om naartoe te gaan. New York steekt er voor mij met kop en schouders bovenuit. Dat is de VS-versie van Londen. Het is daar niet perfect als in LA, wat rauwer, er is meer grit. Ik hou van die zware eastcoastvibe. Daarnaast, Austing, Texas elke dag van de week. Dat is altijd een gigantisch referentiepunt geweest in BMX. Ik heb heel veel goede vrienden daar, tijd doorbrengen met hen is altijd geweldig. Ook buiten het rijden, het is zo bruisent - de muziek, het eten, de mensen... daar wil ik zijn. 
 

Wat vind je van de BMX-scene in het VK?

Ik ben er optimistischer over dan ooit. Er zijn meerdere kleine crews verspreid over het VK die video's maken. Toen ik jonger was, was het ook zo, maar je moest wachten tot er een VHS of een DVD uitkwam en dan gingen we die allemaal kijken bij mij thuis, met z'n tienen of zo. Nu met social media kun je die crews overal gewoon zien, elke dag. Er is zoveel, fantastisch gewoon. Wanneer je straatrijden mengt met de andere kant, de olympische scene enzo, dan is er een waanzinnige talentpool in het VK momenteel. Ik denk dat we ons mannetje staan op het wereldpodium. Toen ik jonger was kwam alle noemenswaardige talent uit de VS, maar nu maken we de inhaalslag. Heel goed.

Hoe zie je de vrouwelijke BMX-scene zich ontwikkelen?

Die ontwikkelt zich echt goed. Er zijn zoveel meisjes met een fantastische stijl, hen in levende lijve zien is van een hoger niveau. Ik kijk ernaar uit om te zien hoe ze tijdens de Battle of Hastings nog meer grenzen durven te verleggen.

Met de Battle of Hastings hier, wat is de culturele relevantie van dit event en wat is jouw gevoel erbij?

Ik heb zeven van de negen events deelgenomen en ik heb die twee alleen gemist door blessures. Het gekke van dit event is dat het zo'n intiem event is, ondanks dat het zo groot is. Het is heel anders dan al die events die door administratieve rompslomp worden beperkt. Het is een community-based event waarin zoveel aspecten van BMX samenkomen op één plek. BMX heeft hier meer van nodig. Het is goed om de Olympische spelen te hebben en zo, maar BMX moet zijn kern bewaren en ook de gemeenschapszin van deze sport. De vibe is ongeëvenaard. Elk jaar is er altijd weer iets nieuws en geks. Zoveel fantastische herinneringen.

En buiten het rijden? Waar loop je warm voor... wat zijn je interesses?

Een goede margarita... Happy hour, daar word ik helemaal enthousiast van.

Daarnaast van het zien dat mijn vrienden in wat dan ook uitblinken. Bij BMX, bij golf, zien dat mijn jongens grootsheid bereiken. Mensen die dicht bij me staan iets zien doen waar ze goed in zijn, daar wordt ik dolenthousiast van. 
 

Hoe beschrijf je de vibes binnen het Vans BMX-team?

Het is zo breed, geweldig. Je maakt heel veel nieuwe vrienden van over de hele wereld. Vooral het Europese team is zo divers, we zijn overal. Er zijn ook heel veel meisjes, fantastisch om hen vertegenwoordigd te zien. Het is zo'n relaxte sfeer, iedereen is als vrienden onder elkaar. Dat is ook echt de essentie van de Vans-familie. Het is iets echts. Dat voel je gewoon.

Favoriete Vans-schoen om in te rijden?

De Slip-On. Altijd. De hele dag.

Heb je nog iets aan te vullen? Een boodschap voor het internet? Een boodschap voor je vroegere ik?

Blijf trouw aan jezelf. Er zijn zoveel mensen die proberen iemand anders te zijn. Blijf trouw aan jezelf.