Mikey Feb

Mikey Feb is de laatste 10 jaar een begrip geworden en terecht. 's Werelds favoriete surfer, een ware frisse wind die over het wereldtoneel waait. Mikey staat bekend om zijn eclectische collectie surfplanken en zijdezachte stijl. Het tekenen van verschillende lijnen op het blanco canvas van 's werelds beste golven heeft ervoor gezorgd dat hij meer is dan alleen een surfer, maar een ware culturele krachttoer in het surfen en daarbuiten. De uit Kaapstad afkomstige Mikey is te bescheiden om het over zichzelf te hebben, maar heeft een cruciale rol gespeeld in de groei van de Afrikaanse surfscene door duizenden in Afrika en daarbuiten te inspireren om verschillende boards te proberen, andere lijnen te trekken en daarbij de beste versie van jezelf te zijn. Zijn laatste vijf jaar van positief duizelingwekkende videodelen gefilmd over de hele wereld - maar met een grote nadruk op Afrikaanse golven en cultuur - heeft de surfcommunity altijd naar meer doen verlangen. Nu is hij vader van twee kinderen, leert nog steeds bij en reist de wereld rond om zijn passie na te jagen en anderen te inspireren om hetzelfde te doen.

Stel je even voor, voor wie je nog niet kent.

Ik ben Mikey February, ik kom uit Kaapstad, Zuid-Afrika, ik ben professioneel surfer en ook vader en echtgenoot.

Kun je ons wat vertellen over jouw traject in het surfen - waar is het voor jou allemaal begonnen?

We woonden dichtbij de stad in Kaapstad, mijn vader is een surfer en die had natuurlijk al heel lang gesurfd voordat ik geboren werd en zoals die dingen gaan, treed je eigenlijk zo in de voetstappen van je ouders tot op zekere hoogte. Ik begon behoorlijk jong met skateboarden, en ik weet nog dat ik rondhing in surf- en skateshops en dat ik het heerlijk vond in de tijdschriften te bladeren. Toen ik ongeveer zeven of acht jaar oud was, nam mijn vader me mee surfen en ik denk dat ik me ertegen verzette en het niet leuk vond, maar mijn beste vriend destijds surfte ook en ik weet nog dat ik een keer met hem meeging en voor het eerst op het board ging staan en het toen helemaal te gek vond. Ik maakte veel vrienden bij het leren surfen, wat ik heel erg waardeerde. Ik heb het ook nooit zo serieus genomen.

En vanaf toen?

Ik denk dat ik nooit zo competitief ben geweest, maar ik wist dat ik wilde surfen en aangezien ik uit Zuid-Afrika kwam, was de enige manier om 'het te maken' als professioneel surfer, om competities te surfen, dus ik denk dat we zo geconditioneerd waren en dat die competitieve inslag steeds groter werd. Naarmate de wedstrijden beter begonnen te gaan, kwam ik via de QS op de CT uit. Naarmate mijn carrière vorderde, kon ik vrij surfen beter verkennen en ervaren, wat me echt boeide. In mijn eerste jaar op tournee met Quiksilver deden we een vrij surfproject waarbij we naar Ghana gingen en naar een paar andere plaatsen die me echt inspireerden. Dat was mijn eerste voorproefje van zelf aan iets werken en het smaakte naar meer…

Na mijn jaar op de CT begon ik echt anders over dingen te denken en identificeerde ik me steeds minder met de competitieve kant van het surfen. Het reizen en free surfen was zo'n mooie natuurlijke progressie die me echt fascineerde en ik ben erg blij dat ik die overstap heb kunnen maken.

Op dat moment kwam ik bij Vans terecht, stopte ik met de wedstrijden en concentreerde ik me puur op reizen en surfen voor mijn plezier en dat is waar ik nu ben en ik ben gelukkiger dan ooit.

Wat zijn de highlights van je traject met Vans tot nu toe?

Oh wow, dat zijn er zoveel. Het eerste jaar reisden we al naar de Zambezi rivier met Stab Magazine en andere jongens van Vans, Dylan Graves en Harry Bryant. Dat was zo ver verwijderd van alles wat ik eerder had gedaan, surfen op een rivier midden in Afrika. Kort daarna ging ik met Alex Knost en Harry Bryant naar Noord-Sumatra in Indonesië, wat op zich al een heel andere trip was, maar op de boot met die twee was een supergave ervaring met geweldige golven met twee surfers met wie ik altijd al graag wilde surfen.

Ik denk dat die eerste twee reizen echt mijn gevoel van enthousiasme hebben versterkt om afstand te nemen van wedstrijden om de overstap te maken naar dit avontuur dat ik nu aan het beleven ben. Ik weet nog dat ik dacht shit, als dit al het begin is, dan kan ik me niet voorstellen wat er hierna nog staat te gebeuren.

Hoe is het om een gezin te hebben en daarnaast altijd onderweg te zijn?

Het is natuurlijk lastig om niet thuis te zijn, maar als ik dat offer breng, heb ik ook veel positieve kanten. Als ik wel thuis ben, kan ik ook echt wat quality time met het gezin doorbrengen, omdat ik geen baan heb van 9 tot 5 of wat dan ook. Zelfs als we weg zijn en samen reizen, doen we niet mee aan wedstrijden - we gaan naar geweldige bestemmingen waar we kunnen posten en surfen zonder echte druk. Ik probeer niet langer dan twee weken achter elkaar weg te gaan, maar misschien komt daar nu verandering in nu ik net mijn tweede kind heb gekregen, dus we zullen zien hoe dat gaat... Ik wil wel zeggen dat het zo'n voorrecht is om naar Hawaï en deze Vans-evenementen te kunnen gaan met het hele gezin en dat is dan gewoon mijn werk - we hebben ongelooflijk veel geluk.

We zijn onlangs verhuisd naar Californië omdat dat een betere uitvalsbasis is. Zuid-Afrika is geweldig en zal altijd ons thuis blijven, maar we hebben besloten om Californië een kans te geven omdat het een makkelijkere uitvalsbasis is voor onze reizen, omdat er hier meer van de surfsector te vinden is en omdat het leuk is om eens wat anders te doen, dus we zijn superblij met dit nieuwe hoofdstuk.

De community is altijd een groot onderdeel geweest van wat je doet. Kun je ons vertellen over de scene en de community in Kaapstad en over je werk met Juju?

Als je opgroeit in Zuid-Afrika, wat je ook doet - je groeit op met een groot gemeenschapsgevoel, er is dat natuurlijke gevoel om iets terug te willen doen en elkaar te steunen. Ik had zo'n geluk dat ik opgroeide met zoveel steun en in Afrika is surfen zo nieuw dat ik er echt alles aan wil doen om die scene te laten groeien. Toen het goed met me begon te gaan, hebben mijn vrouw en ik Juju Surf Club opgericht met het uitdrukkelijke doel om meer bekendheid te geven aan de verschillende surforganisaties in Afrika die zo ongelooflijk goed werk doen door het surfen te laten groeien als sport en als middel voor empowerment.

Hoe heb je de opkomst van Afrikaans surfen gezien?

Dat is echt prachtig. Ik bedoel Afrika heeft altijd een surfcultuur gehad, maar die wordt elk jaar groter. Ik heb het gevoel dat met de opkomst van sociale media, deze gemeenschappen en individuen een sterker platform dan ooit hebben om zichzelf te vestigen en de wereld te laten zien hoe zij de dingen aanpakken. Afrikaans surfen is zo uniek Afrikaans, wat ik geweldig vind, met sterke inspiraties uit de bredere cultuur, muziek en sport. De golven, de manier waarop de surfers bewegen en het surfen benaderen - dat is een bruisende, rauwe kijk op de surfcultuur. Ik hoop dat ze mensen blijven beïnvloeden, niet alleen in Afrika, maar verder daarbuiten

Wat zijn je favoriete golven in Afrika?

Afrika als continent is zo rijk aan golven. Zoveel ervan is al verkend en ontdekt, maar er is ook nog zoveel onontgonnen kustlijn. Ik heb het geluk gehad om een paar reizen over het continent te mogen maken. Ik hou echt van Ghana, een van de plekken met de beste golven ter wereld op een dag  - en er was niemand te bekennen. We hebben goede golven gehad in Senegal, en natuurlijk is Namibië fantastisch. Aan Jeffries Bay heb ik mijn hart verpand. Ik ben net terug uit Kaapverdie en heb fantastische golven gehad.

Welke reizen heb je nu in de planning staan?

Ik zou graag naar meer mystieke plekken gaan, om te proberen buiten de drukte te blijven. Ik denk dat dat de toekomst is….

Vertel ons over je nieuwste idee, Spearhead Unlimited?

Om eerlijk te zijn, weten we niet precies wat het is op dit moment, maar dat vind ik ergens wel leuk…

Creatief gezien werd ik altijd geïnspireerd door Dane en zijn Marine Layer platform vroeger en nu door wat hij doet met Chapter 11, kwam ik op het idee om een ‘platform’ te maken. Ik wilde een beetje meer creatieve vrijheid en een meer platformgebaseerd uitgangspunt hebben dan dat alles om mij zou draaien, ik wilde meer mensen kunnen samenwerken op een creatieve en collaboratieve basis. We zien wel waar het schip strandt.

Je bent altijd erg betrokken geweest bij de boards waarop je hebt gesurft - vertel eens over de verschillende boards waarop je recentelijk surft?

Vorig jaar werkten we aan de Feb Fish met mijn sponsor Channel Islands. Na de Twin Pin waren we aan het bedenken wat we hierna moesten doen, het is nogal overweldigend met het aantal surfboards dat er bestaat - deze kwam van een oude handvorm die in de fabriek lag, dus het was verfrissend om terug te gaan naar de basis met een meer traditioneel vissjabloon. Ik heb er het afgelopen jaar op allerlei verschillende golven op gesurft en heb er echt van genoten. Dat is het leuke aan het werken met een specifiek model board - je rijdt een tijdje op één board en krijgt het echt onder de knie. Nu ik in Californië woon, woon ik op ongeveer 5 minuten van de C.I.-fabriek, dus ja, een goed moment om te experimenteren. Ik heb de laatste tijd veel op twins gereden, dus het was leuk om weer op een thruster te springen en op een shortboard te rijden - wie je ook bent, af en toe op een shortboard surfen is altijd erg leuk! Het is leuk om een ander gevoel te hebben. Ik heb op een aantal Al Knost boards gereden, het is belangrijk om vernieuwend en in beweging te blijven.

Wie zijn je rolmodellen buiten het surfen?

Natuurlijk mijn ouders, nu ik een vader ben is dat belangrijker dan ooit. Ik heb geleerd dat het heel belangrijk is om verantwoording af te leggen, mensen die het beste voor je willen, maar die je in toom houden en je verantwoordelijk houden voor je daden - ik denk dat dat heel belangrijk is om je als persoon te vormen en ik ben mijn vrouw Zelti daar heel dankbaar voor. Die verstandigheid is zo belangrijk. Ik wil de best mogelijke versie van mezelf zijn.

Je bent altijd al een beetje synoniem geweest met muziek en hoe dat is overgegaan op je surfen en je persoonlijkheid, kun je ons vertellen over die invloed in je leven?

Ik ben nooit muzikaal geweest, ik kan niet echt goed dansen maar als ik surf voel ik me het meest zelfverzekerd en de manier waarop je lichaam beweegt, dat is echt te vergelijken met dansen. Ik luister graag naar verschillende musici en de muziek die ze maken. Ik kan me goed vinden in musici als Miles Davis, omdat hij altijd trouw is gebleven aan jazzmuziek, maar met een scala aan verschillende instrumenten en genres. Muziek is als elke vorm van kunst, en als ik denk aan surfen, zie ik het als een kunstvorm. De oceaan heeft zijn enige natuurlijke ritme.

Welk advies zou je willen geven aan jongere surfers uit plaatsen waar het moeilijker kan zijn, met meer barrières, om te beginnen met surfen?

Tegenwoordig is er meer ruimte voor vrijheid binnen het surfen, ik denk dat je moet omarmen wie je bent en waar je bent, surfen zoals je zelf wilt en je niet te veel laten leiden door de ‘scene’ of wat dan ook. Surfen in Afrika groeit nu zo sterk dat we inspiratie kunnen putten uit zowel het continent zelf als daarbuiten, dus ik denk dat inspiratie putten uit je lokale gemeenschap ontzettend belangrijk is. Je moet niet denken dat je erbij moet horen!

Je bent een hele stijlvolle man Mr Feb, wat zijn je favoriete Vans schoenen?

Ik hou van Style 36, een tikkeltje slanker dan de Old Skool. Draag ze overal en altijd.

Heb je nog iets toe te voegen, een boodschap voor je vroegere ik?

Niets toe te voegen, ik ben gewoon dankbaar voor het surfen en het is ontzettend fijn om te zien dat het groeiende is - vooral in Afrika. Het is veel meer dan alleen een sport en ik ben stoked over hoe merken als Vans het op verschillende manieren promoten. Ik hoop dat mensen ermee blijven verkennen en grenzen verleggen, ook cultureel.